donderdag 2 juli 2009
20:32 > Fleet Foxes
2008 was niet enkel het jaar van Emiliana Torrini, maar ook van de Freak Folk van Fleet Foxes. Robin Pecknold en zijn Bebaarde Vrienden zijn dan ook blij verrast door de ontvangst van het juichende Belgische publiek in de Marquee. Wat later bedienen ze ons zelfs van een applaus, zo tevreden zijn ze.
Het optreden barst open met heerlijke close harmony-samenzang die doet denken aan The Everly Brothers. Ze zingen geen noot verkeerd. Daarna waaieren ze uit tot heerlijke gearrangeerde folk. Ze krijgen er een open doekje voor.
Hoogtepunten kiezen is zonde. 'Drops in the river' misschien? 'English house'? De prachtige samenzang wordt nog onderstreept door de langzame, stevige uithalen van J. Tillmann. Het publiek eet uit de hand van deze vreemde snuiters uit Seattle. 'You guys are crazy', herhaalt Pecknold zeker drie keer. Hij begint als grap zelfs even een zeemzoete versie van 'we will rock you'.
Tweede hoogtepunt van de Marqueedag: 'white winter hymnal'. Van dan af krijgt het optreden aan kampvuuraspect; wie kan, brult mee.
Op het einde geeft Fleet Foxes het publiek nog een prachtig dessert met 'Mykonos'.
Fleet Foxes slaagt erin de magie van op plaat naar een festivaltent te vertalen. En dat is allesbehalve vanzelfsprekend, zeker met deze saunatemperaturen. Een kort maar geweldig en memorabel optreden. (Kho)
Het optreden barst open met heerlijke close harmony-samenzang die doet denken aan The Everly Brothers. Ze zingen geen noot verkeerd. Daarna waaieren ze uit tot heerlijke gearrangeerde folk. Ze krijgen er een open doekje voor.
Hoogtepunten kiezen is zonde. 'Drops in the river' misschien? 'English house'? De prachtige samenzang wordt nog onderstreept door de langzame, stevige uithalen van J. Tillmann. Het publiek eet uit de hand van deze vreemde snuiters uit Seattle. 'You guys are crazy', herhaalt Pecknold zeker drie keer. Hij begint als grap zelfs even een zeemzoete versie van 'we will rock you'.
Tweede hoogtepunt van de Marqueedag: 'white winter hymnal'. Van dan af krijgt het optreden aan kampvuuraspect; wie kan, brult mee.
Op het einde geeft Fleet Foxes het publiek nog een prachtig dessert met 'Mykonos'.
Fleet Foxes slaagt erin de magie van op plaat naar een festivaltent te vertalen. En dat is allesbehalve vanzelfsprekend, zeker met deze saunatemperaturen. Een kort maar geweldig en memorabel optreden. (Kho)
Een reactie posten