De postrockers van Mogwai staan bekend om hun noisy muziek. Bassist Dominic Aitchison, die in de Marquee overigens voortdurend indringend de zaal inkijkt, zei in een interview: 'We hebben geen boodschap of zo. We zijn gewoon een doordeweekse rockband die er plezier uit put zoveel mogelijk teringherrie te maken.'

In de Marquee laten ze opvallend veel ruimte voor rustmomenten. Heerlijke lange, luie intro's, zorgvuldig opgebouwde gitarenconversaties die uiteindelijk toch tot een noisy climax komen. Af en toe doorspekken ze hun songs met vervormde vocals.

En doordeweeks zijn ze ook al niet. Er wordt amper iets gezegd tijdens het optreden, en als ze iets zeggen, begrijpt niemand hen: het zijn Schotten. Ondermeer Kele Okereke van Bloc Party heeft Mogwai als inspiratiebron genoemd. Hoogtepunten zijn moeilijk te kiezen, omdat de muziek je doet wegdromen en je concentratie doet wegsmelten. Toch maar 'I'm Jim Morrisson I'm dead' en 'Scotland's shame'.

Gitarenmuziek om jezelf in te verliezen. (Kho)