Op een groot doek wordt een fake arthousefilmpje geprojecteerd: 'Who killed Candy Warhol', met Lady Gaga herself in de hoofdrol. Het doek valt en The Lady start haar show vanachter futuristische zilveren schilden die worden gedragen door onzichtbare dansers. Haar outfit past bij het decor: een glitterjurkje dat wel een opengeklapte discobol lijkt. Even later omgordt ze een gepimpte keytar: een draagbaar keyboard dat op een transformerrobot lijkt.

Gaga's dansers zijn even heteroseksueel als Get Ready! in een kapperszaak. De als gay bikers uitgedoste zwarte jongens mogen dan likkebaardend om Lady Gaga kronkelen, je ziet dat ze liever elkaar in de coulissen zouden willen bepotelen.

Deze show zit in een veel te strak keurslijf. De rigide choreografie smoort alle spontaniteit in de kiem. "Maintenant mes amis... je m'appelle Lady Gaga", bazelt het vrouwtje in kleuterfrans. Van dichtbij ziet ze eruit als een kruising van Courtney Love, Patricia Arquette en...euh...Marilyn Manson. Hebben we al gezegd dat Lady Gaga bijzonder grotesk oogt?

Twee gitaristen komen een punkintermezzo spelen. Geen idee waarom. Even later rolt Gaga over de planken op een scooter. Ze draagt een militair uniform met schoudervullingen die als scherpe dolken naar omhoog priemen. 'Fame' en het Kylie-achtige 'Boys boys boys' passeren. Van 'Just dance' wordt de Marquee gek, vooral de fel opgemaakte meisjes op de eerste rij. Hebben wij al gezegd dat Lady Gaga muziek maakt voor de dansdozen langs de Boomsesteenweg?

Oh ja, ze kan zeker zingen, evenals piano spelen. Dat bewijst ze door haar hit 'Pokerface' te brengen als een pianoballad. Even later drapeert ze zich als een goedkope stripper over het instrument. Britney, kom terug! Alles is vergeven en vergeten! (svs)