Aftrappen met een nijdig 'Rock 'n'roll star', doorspekt met de 'fucks' van Liam - Oasis weet hoe je moet binnenkomen "with a bang". Zouden de Gallaghers een meedogenloze festivalset op poten willen zetten? Geen warrig concert met teveel nieuwe songs en b-kantjes, zoals begin dit jaar in Vorst Nationaal, maar een spervuur van hits?

Het begint goed: 'Layla', 'Roll with it' en een rist andere radiohits volgen. Liam is kwistig met boze blikken en met de tamboerijn die zelfs even op zijn stuurse kop balanceert. Hoe bloedheet moet Liam het trouwens niet hebben in zijn legergroene, tot boven dichtgeknoopte parkajas? De man is duidelijk 'too cool for school'.

Maar zijn humeur zakt wonder boven wonder niet onder nul. Met "D'you 'ave a good time?" krijgen we zowaar een bindtekst uit de mond van de meest norse man in de Britse rock. Noel neemt de microfoon over voor 'The masterplan', een beetje een dood moment. "Zitten er lesbo's in het publiek?" vraagt Liam. "Nee? That's a shame." Wie zegt dat Oasis geen gevoel voor humor heeft?

'What's'the story?' volgt maar het publiek wil hits horen. Oasis vertikt het zijn krakers te spelen en wat eerst een festivalshow leek, zakt in als een pudding. Het John Lennon-achtige 'I'm outta time' is mooi, maar niet bekend genoeg voor de doorsnee festivalganger. Resultaat: alleen het kleine hoopje fans vooraan is mee. De rest van de wei staart bedrukt voor zich uit.

Dus speelt Oasis snel 'Wonderwall', et voilà: een gigantisch zangfeest. De rest van het concert is onevenwichtig. Een mak 'Live forever', een niet onaardig 'Don't look back in anger' en een verdienstelijk 'Champagne supernova' houden de boel amper recht. Het had iets meer mogen zijn. (svs)